بهترین وب سرور سال 2024 چیست؟ NGINX یا Apache

وب سرور نرم افزار رایانه ای است که محتوا را از طریق اینترنت ارائه می‌کند و داده ها را بین سیستم میزبان و مرورگر کاربر منتقل می‌کند. در این مطلب به بهترین وب سرور سال 2024 چیست؟ NGINX یا Apache می‌پردازیم.

انتخاب وب سرور مناسب هنگام راه اندازی یک وب سایت یا راه اندازی یک پروژه سرور مجازی (VPS) بسیار مهم است زیرا می‌تواند عملکرد و امنیت آنها را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد. اگر مطمئن نیستید چه وب سرور مناسب شماست دو وب سرور محبوب Apache و NGINX. را در نظر بگیرید.

برای کمک به شما در تصمیم گیری، NGINX و Apache را به تفصیل مقایسه می‌کنیم. پس از ارائه یک نمای کلی از دو گزینه، آنچه را که هر وب سرور در مورد معماری، سازگاری، عملکرد و امنیت ارائه می‌دهد، بررسی خواهیم کرد.

بررسی اجمالی NGINX در مقابل آپاچی:

قبل از بررسی مقایسه آپاچی و NGINX، بیایید با بررسی ویژگی‌ها و تفاوت‌های کلی این وب سرورها، مشخص کنیم که چه هستند. این به شما کمک می‌کند تا در مورد هر یک از آنها بیشتر بدانید.

وب سرور آپاچی

Apache HTTP Server که اغلب Apache یا Apache HTTPD نامیده می‌شود، یک نرم افزار وب سرور بدون هزینه و منبع باز است. درخواست های مشتریان را مدیریت می‌کند و محتوای وب را از طریق HTTP ارائه می‌دهد.

وب سرور آپاچی که توسط بنیاد نرم افزار آپاچی در سال 1995 معرفی شد، به طور مداوم نگهداری می‌شود. این یک نیروی غالب در روزهای اولیه اینترنت بود و امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.

در حال حاضر، Apache HTTP Server تقریباً 30٪ از وب سایت ها را در سراسر جهان بر عهده دارد و آن را به عنوان دومین وب سرور محبوب در دسترس قرار می‌دهد.

آپاچی از انواع سیستم عامل ها، از جمله مایکروسافت ویندوز، OpenVMS، لینوکس و macOS و غیره پشتیبانی می‌کند. همچنین پروتکل های ارتباطی مختلفی مانند HTTP، HTTPS، WebSocket و HTTP/2 را در خود جای می‌دهد.

به عنوان بخشی از پشته LAMP، سرور Apache HTTP یکی از پشته های نرم افزار منبع باز اصلی برای توسعه وب بود. این امکان سازگاری با نرم افزارهای مختلف، CMS، زبان های برنامه نویسی و چارچوب های وب را فراهم می‌کند.

یکی از ویژگی های برجسته آپاچی سیستم ماژول آن است که هم کارایی بالا و هم انعطاف پذیری را به کاربران ارائه می‌دهد. کاربران به راحتی می‌توانند سرور خود را با افزودن یا حذف توابع با استفاده از ماژول های آپاچی سفارشی کنند.

وب سرور انجینکس

NGINX – که به عنوان “Engine X” تلفظ می‌شود – یکی از قابل اعتمادترین وب سرورهایی است که مقیاس پذیری و سرعت را ارائه می‌دهد. Apache و NGINX اندازه سهم بازار مشابهی دارند، اما دومی محبوب‌تر است. هر دو وب سرور منبع باز و رایگان برای استفاده هستند.

مهندس نرم افزار، ایگور سیسویف، توسعه NGINX را در سال 2002 آغاز کرد تا به مشکل C10K در وب جهانی پاسخ دهد. در آن زمان، بسیاری از وب سرورها تنها می‌توانستند 10000 اتصال را به طور همزمان مدیریت کنند.

وب سرور NGINX با معماری ناهمزمان و رویداد محور منتشر شد و به آن اجازه می‌دهد تا بسیاری از درخواست های مشتری را به طور همزمان پردازش کند.

این وب سرور محبوب به دلیل توانایی خود در مدیریت ترافیک و مقیاس بالا با حداقل سخت افزار شناخته شده است. به علاوه، در ارائه سریع فایل های استاتیک عالی است. این بخشی از پشته وب LEMP، جایگزین محبوب LAMP Apache است.

علاوه بر وب سرور، توسعه دهندگان وب از NGINX به عنوان متعادل کننده بار برای بهبود بهره وری منابع و در دسترس بودن سیستم میزبان استفاده می‌کنند.

علاوه بر این، NGINX می‌تواند به عنوان یک پروکسی معکوس عمل کند – یک واسطه که درخواست های محتوا را به طور یکنواخت توزیع می‌کند تا از جریان ترافیک روان بین سرورها و مشتریان اطمینان حاصل کند.

NGINX تقریباً از تمام سیستم عامل های مشابه یونیکس پشتیبانی می‌کند. نصب NGINX در ویندوز ممکن است منجر به محدودیت‌های عملکردی شود، مانند عدم مقیاس‌پذیری و مشکلات احراز هویت پروتکل داده‌گرام کاربر (UDP).

معماری پایه: مدیریت اتصالات

معماری وب سرور، چیدمان یا سیستمی استراتژیک است که نحوه مدیریت درخواست های وب، اتصالات و ترافیک توسط نرم افزار را دیکته می‌کند. این یک عامل مهم است که باید در هنگام انتخاب وب سرور در نظر گرفته شود.

اکنون، بیایید معماری پایه NGINX در مقابل Apache را بررسی کنیم و نحوه مدیریت هر دو نرم افزار اتصالات را تجزیه و تحلیل کنیم.

وب سرور آپاچی

به طور پیش فرض، آپاچی از یک مدل مبتنی بر فرآیند استفاده می‌کند که در آن یک رشته برای مدیریت هر درخواست اتصال ایجاد می‌شود.

یکی از اشکالات این معماری این است که آپاچی برای رسیدگی به چندین درخواست مشتری نیاز به تولید فرآیندهای جداگانه دارد. این می‌تواند منجر به استفاده قابل توجه از منابع شود و منجر به مشکلاتی مانند زمان بارگذاری کند وب سایت و خرابی مکرر سرور شود.

برای رفع این نگرانی، آپاچی ماژول های چند پردازشی (MPM) مختلفی را ارائه می‌دهد که نحوه پردازش و مدیریت درخواست های HTTP را دیکته می‌کند. کاربران می‌توانند MPM را انتخاب کنند که به بهترین وجه با نیازهای آنها مطابقت دارد. سه MPM اصلی موجود است:

• mpm_prefork : MPM prefork غیر رشته ای است، به این معنی که هر پردازش فرزند تنها می‌تواند یک درخواست را انجام دهد. زمانی که درخواست‌ها از تعداد فرآیندها فراتر می‌روند، عملکرد آن کاهش می‌یابد و مقیاس‌پذیری را با این MPM به چالش می‌کشد.
• mpm_worker : به هر فرآیند اجازه می‌دهد تا چندین رشته را برای مدیریت اتصالات جداگانه ایجاد کند و سیستم را قادر می سازد چندین درخواست را به طور همزمان مدیریت کند. از آنجایی که thread ها منابع کمتری نسبت به فرآیندها مصرف می‌کنند، این MPM مقیاس پذیرتر و کارآمدتر از prefork است.
• mpm_event : این MPM مشابه worker است اما برای مدیریت اتصالات زنده نیز بهینه شده است. رشته‌های خاصی را برای رسیدگی به این اتصالات تعیین می‌کند و درخواست‌های فعال را به رشته‌های دیگر اختصاص می‌دهد، که در نتیجه عملکرد کارآمدی را حتی با درخواست‌های نگه‌داشتنی متعدد دارد.

مهم است که توجه داشته باشید که تنها یک MPM ​​را می‌توان در هر زمان بر روی سرور بارگذاری کرد. برای پروژه هایی که نیاز به ثبات و سازگاری دارند، پیش فورک توصیه می‌شود. با این حال، اگر مقیاس پذیری و تطبیق پذیری ضروری است، از mpm_worker یا رویداد استفاده کنید.

وب سرور انجینکس

وب سرورهای متعددی از ساختار رشته ای یا فرآیند محور استفاده می‌کنند. با این وجود، NGINX از یک روش متمایز با ساختار ناهمزمان، غیر مسدود کننده و رویداد محور استفاده می‌کند. این به وب سرور اجازه می‌دهد تا چندین اتصال را در یک فرآیند مدیریت کند.

NGINX شامل یک فرآیند اصلی است که عملیات ممتاز مانند اتصال به پورت‌ها، خواندن و بررسی فایل‌های پیکربندی، و تولید فرآیندهای فرزند را انجام می‌دهد.

سه نوع پردازش فرزند NGINX وجود دارد:

1.  فرآیند بارگیری کش: شما را قادر می سازد تا کش مبتنی بر دیسک را در منطقه حافظه آپلود کنید. این فرآیند از حداقل منابع سرور استفاده می‌کند زیرا فقط یک بار پس از راه اندازی NGINX اجرا می‌شود.
2. فرآیند مدیریت حافظه پنهان: داده های ذخیره شده را در اندازه های تعیین شده با بررسی و حذف مواردی که کمترین دسترسی دارند، حفظ می‌کند.
3. Worker process: چندین اتصال HTTP را به طور همزمان مدیریت می‌کند و نیاز به تولید فرآیندها یا رشته های جدید را از بین می برد. در عوض، هر فرآیند به طور مستقل عمل می‌کند و دارای واحدهای کوچکتری به نام اتصالات Worker است که مسئول رسیدگی به موضوعات درخواست هستند. در کنار برقراری ارتباط با سرورهای بالادستی، Worker process قادر به خواندن و نوشتن محتوای ذخیره شده است.

ساختار رویداد محور NGINX می‌تواند به طور موثر درخواست های مشتری را در بین Worker process تخصیص دهد. در نتیجه، کارایی و مصرف منابع بین Apache و NGINX متفاوت است.

از آنجایی که NGINX می‌تواند هزاران درخواست مشتری را با حداقل منابع به طور موثر انجام دهد، برای وب‌سایت‌های پربازدید از جمله موتورهای جستجو، پلتفرم‌های تجارت الکترونیک و خدمات ذخیره‌سازی ابری مناسب است.

بسیاری از شبکه های برجسته تحویل محتوا (CDN)، مانند MaxCDN و Cloudflare، از NGINX برای مدیریت درخواست ها استفاده می‌کنند.

مقایسه عملکرد محتوای پویا و محتوای استاتیک

در این بخش، مقایسه عملکرد Apache و NGINX برای پردازش درخواست‌های محتوای استاتیک و پویا را بررسی می‌کنیم.

محتوای ثابت به فایل‌های وب اطلاق می‌شود که بدون توجه به درخواست‌های کاربران، هنگام ارسال به کاربران نهایی بدون تغییر باقی می‌مانند.

این نوع محتوا به راحتی از طریق اینترنت منتقل می‌شود و معمولاً در یک CDN ذخیره می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به کتابخانه های جاوا اسکریپت، فایل های HTML و تصاویر اشاره کرد.

از سوی دیگر، محتوای پویا فایل های وب هستند که بر اساس اقدامات، ویژگی ها و ترجیحات کاربر تغییر می‌کنند. ظاهر این محتوای صفحه وب بسته به کاربر متفاوت است، زیرا بر اساس درخواست های خاص تولید می‌شود. فایل های PHP نمونه ای از محتوای پویا هستند.

وب سرور آپاچی

آپاچی با استفاده از رویکرد سنتی مبتنی بر فایل، محتوای ثابت را ارائه می‌دهد. عملکرد این عملیات به شدت به MPM ها وابسته است.

مزیت سرورهای آپاچی توانایی آنها در مدیریت داخلی محتوای پویا بدون اجزای خارجی است.

محتوای پویا با ادغام یک پردازنده برای زبان های برنامه نویسی مختلف در هر نمونه کارگر مدیریت می‌شود. کاربران می‌توانند این پردازنده را از طریق ماژول های قابل بارگذاری پویا آپاچی فعال کنند.

وب سرور انجینکس

وقتی نوبت به ارائه محتوای استاتیک می‌رسد، NGINX با ذخیره‌سازی فایل‌های استاتیک برای دسترسی سریع در صورت نیاز، از Apache بهتر عمل می‌کند.

با این حال، NGINX فاقد پشتیبانی داخلی برای پردازش محتوای پویا است. برای مدیریت محتوای پویا، NGINX باید درخواست ها را به یک پردازنده خارجی مانند FastCGI Process Manager (PHP-FPM) ارسال کند.

این پردازنده خارجی درخواست ها را تفسیر می‌کند، محتوای پویا تولید می‌کند و نتایج را به وب سرور برمی گرداند. سپس وب سرور محتوا را به مشتری تحویل می‌دهد.

پیکربندی سطح دایرکتوری در انجینکس و آپاچی

اگر قصد دارید به کاربر دیگری اختیاری در مورد جنبه های خاصی از وب سایت خود بدهید، وب سروری را انتخاب کنید که امکان پیکربندی در سطح دایرکتوری را فراهم می‌کند.

در بخش بعدی، واریانس های پیکربندی بین Apache و NGINX را بررسی خواهیم کرد.

آپاچی

وب سرورهای آپاچی از پیکربندی اضافی در هر دایرکتوری از طریق فایل‌های htaccess پشتیبانی می‌کنند و کاربران را قادر می‌سازد تا جنبه‌های خاصی از یک وب‌سایت را بدون نیاز به دسترسی ویرایش به فایل‌های پیکربندی اصلی کنترل کنند.

ارائه دهندگان هاست اشتراکی اغلب از Apache استفاده می‌کنند تا به مشتریان اجازه دسترسی به دایرکتوری های خاصی را بدهد و در عین حال کنترل فایل پیکربندی اصلی را حفظ کنند.

آپاچی فایل‌های .htaccess را در طول مسیر درخواست تفسیر می‌کند و به وب سرور اجازه می‌دهد تا قوانین فایل‌ها را فوراً بدون نیاز به راه‌اندازی مجدد اعمال کند.

با وجود مزایا، استفاده از فایل‌های htaccess دارای اشکالاتی نیز می‌باشد. آنها می‌توانند عملکرد سایت را تحت تأثیر قرار دهند زیرا آپاچی هر فایل htaccess. را برای هر درخواست سند بارگیری می‌کند و منابع قابل توجهی را مصرف می‌کند، به ویژه برای وب سایت هایی با ترافیک بالا و صفحات وب پیچیده.

علاوه بر این، اجازه دادن به کاربران برای اصلاح فایل‌های htaccess. می‌تواند منجر به آسیب‌پذیری‌های امنیتی شود. بنابراین، اگر نیازی به تنظیم تنظیمات سرور توسط دیگران نیست، توصیه می‌شود دسترسی به چنین فایل هایی را غیرفعال کنید.

NGINX

NGINX در مقایسه با Apache متفاوت عمل می‌کند زیرا از پیکربندی در سطح دایرکتوری پشتیبانی نمی‌کند. این منجر به انعطاف کمتری می‌شود اما در نهایت عملکرد سایت را افزایش می‌دهد.

به دلیل کارایی طراحی، NGINX مجبور نیست فایل‌های htaccess. را اسکن کند و آن‌ها را رمزگشایی کند و پردازش درخواست‌ها را سریع‌تر از آپاچی ممکن می‌سازد.

به منظور افزایش امنیت سرور، NGINX تغییرات پیکربندی اضافی را فقط به کاربرانی که دسترسی ریشه دارند محدود می‌کند و از تغییرات غیرمجاز در تنظیمات سرور و سایت جلوگیری می‌کند.

ماژول ها در آپاچی و NGINX:

اکثر وب سرورها با یک فایل پیکربندی اولیه خارج از جعبه عرضه می‌شوند. با این وجود، برنامه نویسان اغلب ماژول هایی را برای افزایش قابلیت های وب سرور و ساده سازی فرآیند کدنویسی اضافه می‌کنند.

در حالی که هر دو NGINX و Apache را می‌توان با ماژول‌ها گسترش داد، اما هر کدام رویکرد منحصر به فرد خود را برای نحوه عملکرد خود دارند.

وب سرور آپاچی

آپاچی یک وب سرور قابل تنظیم است که به کاربران اجازه می‌دهد بیش از 50 ماژول رسمی و شخص ثالث را نصب کنند. همچنین از بارگذاری پویا ماژول برای استفاده کارآمدتر از حافظه پشتیبانی می‌کند.

در حالی که ویژگی‌های اصلی سرور همیشه در دسترس هستند، کاربران می‌توانند ماژول‌ها را بارگیری و تخلیه کنند تا آنها را سفارشی کنند.

ماژول های آپاچی قادر به انجام وظایف مختلفی از جمله پردازش محتوای پویا، تنظیم متغیرهای محیطی و بازنویسی URL ها هستند. برخی از متداول ترین ماژول های آپاچی عبارتند از:

– mod_headers: کاربران را قادر می سازد تا هدرهای درخواست و پاسخ HTTP را در وب سرور آپاچی خود کنترل و شخصی سازی کنند.
– mod_expires: به کاربران اجازه می‌دهد تا فواصل انقضا را برای انواع مختلف محتوای وب سایت مشخص کنند.
– mod_authz_host: کنترل دسترسی و مجوز را بر اساس نام میزبان، آدرس IP یا ویژگی های درخواست ارائه می‌دهد.
– mod_mime: تخصیص متا اطلاعات محتوا را با استفاده از پسوندهای نام فایل تسهیل می‌کند.
– mod_alias: به کاربران اجازه می‌دهد تا به مشتریان اطلاع دهند که URL درخواستی نادرست است.

به خاطر داشته باشید که آپاچی دارای ماژول های از پیش نصب شده ای است که در حافظه سرور بارگذاری می‌شوند. برای بهینه سازی عملکرد سرور و کاهش مصرف منابع، اطمینان حاصل کنید که هر ویژگی استفاده نشده غیرفعال است.

وب سرور انجینکس:

NGINX طیف وسیعی از ماژول های رسمی و شخص ثالث را برای ادغام یکپارچه در نرم افزار اصلی ارائه می‌دهد. افراد مسلط به زبان C حتی می‌توانند ماژول های شخصی سازی شده NGINX را متناسب با نیازهای پروژه خود توسعه دهند.

اگرچه، NGINX بارگذاری پویا ماژول را تایید نمی‌کند، زیرا آنها باید توسط وب سرور در نرم افزار اصلی کامپایل شوند. برای فعال کردن بارگذاری پویا، کاربران باید به NGINX Plus ارتقا دهند.

اگرچه این ممکن است انعطاف‌پذیری NGINX را در مقایسه با آپاچی محدود کند، اما در نهایت با کاهش آسیب‌پذیری‌های امنیتی بالقوه که ممکن است از ادغام چندین ماژول پویا ناشی شود، امنیت را افزایش می‌دهد.

امنیت آپاچی و NGINX

انتخاب یک وب سرور امن برای اطمینان از ایمنی و یکپارچگی داده های وب سایت شما ضروری است. مقایسه زیر به جزئیات ویژگی های امنیتی آپاچی در مقابل NGINX می پردازد.

آپاچی

بنیاد نرم‌افزار آپاچی فهرست پستی اعلان‌های سرور آپاچی را برای کاربران اجرا می‌کند تا از آخرین پیشرفت‌های تیم توسعه نرم‌افزار به‌روز بمانند.

به منظور افزایش امنیت وب سرور، آپاچی تنظیمات پیکربندی را در خود جای داده است که به مبارزه با حملات (DoS) کمک می‌کند. این تنظیمات عبارتند از:

• TimeOut: تعداد ثانیه‌هایی را که آپاچی برای رویدادهای خاص منتظر می‌ماند، قبل از رد کردن درخواست تعیین می‌کند. وب‌سایت‌هایی که در برابر حملات DoS آسیب‌پذیر هستند، باید این عدد را روی چند ثانیه تنظیم کنند.
• RequestReadTimeout: اتصالات مشتریانی را که درخواست های خود را به سرعت ارسال نمی‌کنند، خاتمه می‌دهد.
• KeepAliveTimeout: مشخص می‌کند که سرور آپاچی چه مدت منتظر بماند و اتصال را برای درخواست جدید باز نگه دارد.

در حالی که آپاچی به گونه ای طراحی شده است که قابل اعتماد و ایمن باشد، امنیت سرور شما نیز به نحوه پیکربندی آن بستگی دارد. مطمئن شوید که اقدامات امنیتی مانند نصب فایروال برنامه وب (WAF) را اجرا کنید.

انجینکس

NGINX چندین کنترل امنیتی پیش‌فرض از جمله محدود کردن نرخ را برای محافظت از سرورها در برابر حملات DDoS با مدیریت نرخ درخواست برای تقلید از رفتار مشتری واقعی ارائه می‌کند.

• محدود کردن نرخ برای محافظت از سرورهای برنامه بالادستی در برابر اضافه بار درخواست کاربر به طور همزمان، حفظ زمان و عملکرد سرور بسیار مهم است.
• کاربران NGINX می‌توانند امنیت را با تنظیم دسترسی بر اساس آدرس‌های IP، اجرای حفاظت از رمز عبور، نتایج درخواست‌های فرعی یا محدودیت‌های پهنای باند افزایش دهند.
• علاوه بر این، NGINX از آخرین نسخه TLS برای رمزگذاری امن انتقال داده پشتیبانی می‌کند.

برای ویژگی‌های امنیتی بیشتر، ارتقا به NGINX Plus را در نظر بگیرید، که ویژگی‌های ممتازی مانند ورود به سیستم واحد (SSO) را برای احراز هویت امن در چندین وب‌سایت و برنامه با یک مجموعه اعتبار ارائه می‌دهد.

پلتفرم پشتیبانی آپاچی و NGINX

رقابت برای پشتیبانی بین Apache و NGINX یک عامل مهم برای توسعه دهندگانی است که یک وب سرور را انتخاب می‌کنند. در اینجا یک تفکیک از پشتیبانی انجمن موجود برای هر پلتفرم است.

آپاچی

آپاچی مستندات جامعی را در مورد طیف گسترده ای از موضوعات مرتبط با نرم افزار ارائه می‌دهد. کاربران می‌توانند از طریق پشتیبانی ایمیل از انجمن Apache HTTPD کمک بگیرند.

علاوه بر این، کاربران می‌توانند سوالات خود را در Stack Overflow و کانال #httpd در شبکه Freenode IRC ارسال کنند. علیرغم عدم پشتیبانی مستقیم مشتری، محبوبیت آپاچی یافتن پاسخ ها را برای کاربران آسان می‌کند.

علاوه بر این، شرکت‌های پشتیبانی فنی شخص ثالث، کمک‌های تخصصی برای آپاچی با قیمت‌های متفاوت ارائه می‌کنند. ارائه دهندگان هاست اغلب پشتیبانی رایگان را به عنوان بخشی از برنامه های خدمات خود ارائه می‌دهند.

NGINX

NGINX یک لیست ایمیلی مبتنی بر کامونیتی و یک انجمن پشتیبانی عمومی برای کاربرانی که به دنبال کمک در مورد مشکلات توسعه وب هستند ارائه می‌دهد. پایگاه کاربری بزرگ این پلتفرم، توسعه دهندگان را قادر می سازد تا راه حل هایی را در انجمن های دیگر جامعه بیابند.

NGINX همچنین منابع آموزشی فراوانی را برای مبتدیان فراهم می‌کند تا درباره نرم‌افزار بیشتر بیاموزند، از جمله وبلاگ‌ها، واژه‌نامه‌ها، اسناد، کتاب‌های الکترونیکی، وبینارها و دیتاشیت‌ها.

برخلاف آپاچی، NGINX پشتیبانی پریمیوم را در نسخه پریمیوم ارائه می‌دهد که شامل کمک در نصب و استقرار وب سرور است.

انتخاب یک وب سرور

بر اساس مقایسه ها، موارد استفاده Apache و NGINX متفاوت است و آنها را برای نیازهای مختلف کاربران مناسب می‌کند. قبل از انتخاب، شناخت مزایا و معایب هر دو گزینه ضروری است.

مزایای سرور آپاچی در درجه اول از انعطاف پذیری آن ناشی می‌شود. این اجازه می‌دهد تا دسترسی root را تغییر دهد تا فایل پیکربندی اصلی را تغییر دهد و به کاربران غیرمجاز کنترل چندین تنظیمات سرور را بدهد. با این حال، می‌تواند مقدار قابل توجهی از حافظه سرور را مصرف کند.

از سوی دیگر، سرور NGINX دارای مزایایی مانند عملکرد بهتر در رسیدگی به درخواست‌های محتوای ثابت، امکان سرویس دهی به چندین مشتری به طور همزمان و کارایی منابع است. این ویژگی ها وب سرور را برای وب سایت هایی با صفحات وب پیچیده و سطح ترافیک بالا ایده آل می‌کند.

علاوه بر این، NGINX همه کاره است و به عنوان یک وب سرور، پروکسی معکوس، متعادل کننده بار یا راه حل ذخیره سازی عمل می‌کند. با این حال، به طور پیش‌فرض نمی‌تواند محتوای پویا را پردازش کند و به یک سرور برنامه کاربردی نیاز دارد.

هر دو وب سرور از نظر سازگاری با نرم افزار مشابه هستند، از انواع سیستم عامل ها و سیستم های مدیریت محتوا پشتیبانی می‌کنند و آنها را برای سایت های وردپرسی مناسب می‌کند.

گزینه دیگر ترکیب NGINX و Apache برای استفاده از نقاط قوت هر دو وب سرور است.

روش دیگر، به جای انتخاب بین Apache و NGINX، سایر وب سرورهای محبوب را در نظر بگیرید. وب سرورهایی مانند Tornado، Node.js و Tomcat ممکن است نیازهای شما را بهتر برآورده کنند.

معمولاً آپاچی به دلیل قابلیت‌ها و ماژول‌های پردازش محتوای پویا بومی خود به عنوان یک سرور بک‌اند استفاده می‌شود.

در همین حال، NGINX اغلب به عنوان یک سرور پروکسی معکوس جلویی و متعادل کننده بار استفاده می‌شود که درخواست های کاربررا توزیع می‌کند.

جمع بندی

انتخاب وب سرور مناسب برای اطمینان از امنیت و عملکرد پروژه های VPS شما بسیار مهم است. مقایسه دو تا از محبوب ترین وب سرورها، NGINX و Apache، می‌تواند یک کار چالش برانگیز باشد.

برای کمک به تصمیم گیری شما بین این دو وب سرور، ما یک بررسی جامع از NGINX در مقابل Apache در دسته های مختلف انجام داده ایم. در انتها هر جنبه ای را که مقایسه کرده ایم مرور کنیم:

• معماری پایه: آپاچی برای هر درخواست اتصال یک رشته ایجاد می‌کند، در حالی که NGINX چندین اتصال را به طور همزمان پردازش می‌کند.
• عملکرد: NGINX در ارائه محتوای استاتیک سریعتر از آپاچی برتر است، اما به نرم افزار اضافی برای پردازش محتوای پویا نیاز دارد. از سوی دیگر، آپاچی می‌تواند محتوای پویا را بدون ابزار اضافی به طور موثر مدیریت کند.
• پیکربندی در سطح دایرکتوری: آپاچی از پیکربندی htaccess. برای بهینه سازی تنظیمات سایت بدون تغییر سرور اصلی پشتیبانی می‌کند، در حالی که NGINX از پیکربندی در سطح دایرکتوری پشتیبانی نمی‌کند.
• ماژول ها: آپاچی به بارگذاری پویا ماژول ها اجازه می‌دهد، در حالی که NGINX نیاز به کامپایل ماژول ها در نرم افزار اصلی دارد.
• امنیت: هر دو Apache و NGINX به دلیل امنیت و قابلیت اطمینان خود شناخته شده اند و ابزارهای امنیتی مختلفی را برای محافظت در برابر تهدیدات احتمالی مانند حملات DDoS ارائه می‌دهند.
• پشتیبانی: هر دو وب سرور پشتیبانی و مستندات جامعه را برای مبتدیانی که با مشکلات روبرو هستند ارائه می‌دهند. با این حال، NGINX پشتیبانی مستقیم را در نسخه پریمیوم ارائه می‌دهد.

در نتیجه، آپاچی انعطاف‌پذیری و طیف گسترده‌ای از ماژول‌ها را ارائه می‌دهد، در حالی که NGINX مقیاس‌پذیری، سرعت و چند کارکردی را به عنوان یک سرور پروکسی معکوس ارائه می‌کند.

صرف نظر از تصمیم شما، هر دو وب سرور از نرم افزارهای مختلفی برای ایجاد یک پشته وب جامع برای نیازهای توسعه شما پشتیبانی می‌کنند.

سوالات متداول

1. تفاوت اصلی بین Apache و Nginx چیست؟

تفاوت اصلی بین Apache و Nginx در نحوه مدیریت اتصالات همزمان است. Apache به دلیل ایجاد یک فرآیند جدید برای هر اتصال شناخته شده است که می‌تواند منجر به استفاده بیشتر از حافظه تحت بارهای سنگین شود. از سوی دیگر، Nginx رویداد محور است و از معماری تک رشته ای و ناهمزمان برای مدیریت کارآمد چندین اتصال استفاده می‌کند.

2. چه زمانی باید از Apache روی Nginx استفاده کنید؟

آپاچی برای برنامه‌هایی که به گزینه‌ها و ماژول‌های پیکربندی پیچیده نیاز دارند، مانند سیستم‌های مدیریت محتوا که به ویژگی‌هایی مانند فایل‌های htaccess. متکی هستند، انتخاب بهتری است. همچنین اگر قبلاً با آپاچی آشنایی دارید و تجربه استفاده از آن را دارید گزینه خوبی است.

3. چه زمانی باید از Nginx روی آپاچی استفاده کرد؟

Nginx انتخاب بهتری برای وب سایت ها یا برنامه های پربازدید است که باید تعداد زیادی از اتصالات همزمان را به طور موثر مدیریت کنند. معماری سبک وزن و رویداد محور آن را برای ارائه سریع و کارآمد محتوای استاتیک مناسب تر می‌کند. اگر به دنبال بهینه سازی عملکرد و استفاده از منابع در سرور خود هستید، Nginx نیز انتخاب خوبی است.